هوگویک

آسمان؛
ماه،
ستاره،
حیاط خلوت و
حیات خلوت... .
شب نشینی هایم را دوست دارم
نمیدانم این هُرم نَفَس از کجاست که اجازه رخنه سرما را در وجودم،در قلبم نمیدهد،
نمیدانم از هُرم نَفَس محبّت توست که اینگونه میسوزم؛
آتَشَم میزنَد
یا از هرمِ عصیاِن نفسِ سرکش منَست که در تلاطم ذوب شده اَم
نمیدانم...
شاید هم[باز هم وقاحت و گستاخی من در برابرت]آتشِ عشقِ به تو،چون عَشَقّه،در وجودَم پیچیده است
نمیدانم...
شب نشینی هایم را دوست دارم
بی نَفَسی میخواهم،وقتی که
غَضَب زده اَم...
"ای نفسِ من!
وَیک...!"
______________________

پ.ن«هُوگویَک:مرغ شب آواز،مرغ حق گو»

+

بــی شــــکـــــ . . .
جهان را به عـشـق کسی آفریده اند؛
چون من که آفریده ام از عشق
جهـــانی بـــرای تـــــو . . .